دوستی

نمیدونم اینکه من دوست صمیمی یا شایدم خیلی صمیمی ندارم خوبه یابد!

گاهی ناراحتم از این حلقه تنهایی  گاهی هم جفاها تو دوستی هارو می بینم  دیگه ناراحت نیستم!

شاید این منم که خیلی بسته ام یامحتاطم یا بی حوصله نمیدونم اسمش دقیقا چیه ولی میدونم  چندنفری هم که امتحان کردم که براشون بسته نباشم محتاط نباشم بی حوصله نباشم هم رفیق نیمه راه شدن

خودم بودم وخودم خودم هستم وخودم والبته خانوادم که خب جایگاهشون فرق داره به کل

دوستی ای دلم میخواست همیشه که به یه میزان هردومون پیگیر این رابطه باشیم به یه اندازه خرسند از وجود هم و...

ولی تاببینم تو یه رابطه پیگیری من خیلییییی بیشتر شده زود عقب نشینی می کنم دلم دیگه نمیاد جلوبرم تلاشی کنم سرررد میشم کاملا

درصورتیکه خیلی ها معتقدن پیگیری دوستی هاوروابط می تونه عقلانی هم باشه که یه روز به کارت میاد 

من فقط روابط خانوادگی وفامیلی رو لزوم به حفظش می بینم نه دوستی هاو...

نمیدونمم کار درست چیه آخر از این روند به کجا میرسم 

اما ترجیح میدم بزارم آدم ها  به خودشون بیان 

به اینکه گذر زمان خیلی از مسائل رو حل می کنه کاملاااااا معتقدم.