عنان از کف رفته

هفته شلوغ پلوغی بود. ذهن داغون و درگیر من فقط خبر فوت پدر همسرم رو کم داشت!

هرچی تلاش می کردم به کارها و افکارم نظم بدم و دست و پامو جمع کنم نمی شد که نمی شد...هنوزم همه چی آشفته است فقط و فقط می تونم به همون لحظه ای که درش هستم فکر کنم و این برای منی که همیشه کارهام رو برنامه ریزی و نظم بوده خیلی سخته خیلی.

واقعا آدم ها رو باید تو بحران شناخت...

این وسط اتفاقات خوبی هم از نظر کارم برام افتاد که اگر تو روزهایی غیر می افتاد هرکدومشون برای شارژ یک هفته ام بس بود ! ولی خب از دست دادن این عزیز همه چیز رو تحت شعاع قرار داد و من هنوزم گیجم!درسته سالخورده بودن و کهنسال ولی  دلم خیلی برایش سوخت.چون می دونستم مرگ رو دوست نداره و دیدن لحظات تسلیم شدنش برام درد آور بود.

امیدوارم در آرامش باشه...

شغلی که انتخاب کردم رو دوست دارم.هرچند با مدرک دانشگاهیم سنخیت نداره ولی با روحیه ام خیلی سازگاره .

هیاهو و حواشیش باب میلمه و  درش از یکجانشینی و راکد بودن که همیشه ازش فراریم خبری نیست.

این روزها به لطف  همین حرفه  خبرنگاری پنجره جدیدی به روم باز شده  و چشمانم به حقایق جامعه بازتر از قبل،

 فهمیدم که از اون دنیای آرمانی من و امثال من  هیچ خبری  نیست و واقعیت چیز دیگر و جای دیگریست!