جو زدگی تو خونمونه!

مسئو.لین رده بالا تو برخورد با ماها خیلی ریلکس بودن و خب البته این کاملا طبیعیه(یه جورایی این من بودم که هیجانم رو کنترل می کردم و حواسمو جمع که کار خراب نشه) ولی  چندباری که رفتم پیش مدیران کمی پایین تر و  میانی برام جالب بود  که به محض دیدن دوربین و دم و دستگاه چقدر هول می کنن و اصلا نمی تونن هیجانشون رو کنترل کنند و مانع افشا ذوقشون تو اون لحظه  بشن!

برای یه مدیر عدم توانایی کنترل هیجان و رفتاربسیار اسف باره. یعنی ابتدایی ترین مباحث مدیریت رو هم یا نمی دونه یا بلد نیست به کار بگیره! 

البته در سطح جامعه هم  نمی دونم چرا ما انقدر جو زده ایم! چرا مثلا مردم تو خیابون یا جاهای مختلف تا دوربین صدا.سیمایی چیزی می بینن جمع می شن دورش! واقعا معنی این حرکات چیه؟

چندوقت پیش هم تو مراسمی یه خبر.نگار خانم از رسانه میلی اومده بود برا تهیه گزارش انقدر با غرور و ابروهای گره کرده  راه می رفت و به مردم امرونهی می کرد که دلم می خواست فرصتی پیش میومد و یه حال اساسی ازش می گرفتم.

نمی خوام کار خودم رو بی ارزش کنم بلکه می خوام کمی فکر کنیم که چرا انقدر تو جامعمون هرچیزی رو راحت بزرگ می کنیم و بالتبع خودمون رو تحقیر!